وجوب امر به معروف از دیدگاه رهبری
اولاً امر به معروف و نهى از منكر یك واجب است كه رودربایستى و خجالت بر نمى‌دارد.
ما گفتیم: اگر دیدید كسى مرتكب خلافى مى‌شود، امر كنید به معروف ونهى كنید از منكر. یعنى به زبان بگویید. نگفتیم مشت و سلاح و قوت به كار
ببرید. اینها لازم نیست. خداى متعال كه این واجب را بر ما مسلمانان نازل فرموده
است، خودش مى‌داند مصلحت چگونه است. ما هم تا حدودى حكم و مصالح الهى را درك
مى‌كنیم. بزرگترین حربه در مقابل گناهكار، گفتن و تكرار كردن است. این‌كه
یك نفر بگوید اما ده نفر ساكت بنشینند و تماشا كنند، نمى‌شود. اگر یكى دچار ضعف
نفس بشود، یكى خجالت بكشد و یكى بترسد، این‌كه نهى از منكر نخواهد شد. گناهكار
هم فقط بدحجاب نیست كه بعضى فقط به مسأله‌ى بدحجابى چسبیده‌اند. این، یكى از
گناهان است و از خیلى از گناهان كوچكتر است. خلافهاى فراوانى از طرف آدمهاى
لاابالى در جامعه وجود دارد: خلافهاى سیاسى، خلافهاى اقتصادى، خلاف در كسب و
كار، خلاف در كار ادارى، خلافهاى فرهنگى. اینها همه خلاف است. كسى غیبت مى‌كند،
كسى دروغ مى‌گوید، كسى توطئه مى‌كند، كسى مسخره مى‌كند، كسى كم‌كارى مى‌كند،
كسى ناراضى تراشى مى‌كند، كسى مال مردم را مى‌دزدد، كسى آبروى مردم را بر باد
مى‌دهد. اینها همه منكر است. در مقابل این منكرات، عامل باز دارنده، نهى است؛
نهى از منكر. بگویید: «آقا، نكن.» این تكرار «نكن»، براى طرف مقابل، شكننده است.
این نكته‌ى اول؛ كه نهى از منكر، اراده و تصمیم و قدرت و شجاعت لازم دارد،
كه بحمداللَّه، در قشرهاى مردم ما و در زن و مرد ما وجود دارد. باید
آن را به كار بگیرید. منتظر نباشید كه دستگاهها بیایند و كارى بكنند.
رهبر معظم انقلاب
+برگرفته از گروه سایبری ویژه
+ نوشته شده در ۱۳۹۱/۰۲/۱۹ ساعت 23:17 توسط افسر بسیجی جنگ نرم
|
